23.03.2023
De kunst en noodzaak van reflecteren
Reflecteren. Misschien is het wel één van de belangrijkste vaardigheden waarover een leidinggevende, manager of bestuurder anno nu moet beschikken. Zeker in tijden waarin complexe vraagstukken in de eigen branche en maatschappij vragen om een nieuwe manier van werken en samenwerken. Dit vraagt om nieuw leiderschap, tijdig en toekomstgericht anticiperen en om leidinggeven vanuit je eigen waarden. Ga er maar aanstaan.
Reflecteren betekent letterlijk: beschouwen of overdenken. Reflecteren is terugblikken op je eigen handelen en vandaaruit nieuwe keuzes maken. Maar gunt bestuurlijk/ leidinggevend Nederland zich ook daadwerkelijk die tijd voor reflectie en wat levert het op?
We leggen de vraag voor aan Esther Vos, senior coach en adviseur bij Thaeles. Als ervaren intervisor begeleidt zij intervisiegroepen van bestuurders uit de zorg, welzijn en wonen. “Gemiddeld genomen zien we dat bestuurders verlangen naar meer tijd om te kunnen reflecteren op hun persoonlijke performance en na te kunnen denken over de strategische koers van de organisatie”; aldus Esther. De volle agenda’s, maar ook de positie die men in de organisatie inneemt maakt dat reflectie zelden spontaan plaatsvindt. En wanneer bestuurders graag willen klankborden, vinden zij daarvoor voor niet altijd de juiste sparringpartner.
Juist die ruimte en rust voor reflectie ervaren bestuurders als zeer prettig wanneer zij deelnemen aan een intervisiegroep. Het open bespreken van vraagstukken met mensen met een gelijkwaardige verantwoordelijkheid uit verschillende sectoren, biedt deelnemers verrassende invalshoeken en diepgaande inzichten. Het is elke bijeenkomst mooi om te horen wat een ieder uit de bespreking heeft gehaald en hoe ze dit kunnen toepassen in hun werk. Intervisie houd je scherp door de open en directe reflectie die een ieder krijgt in een veilige setting. Want wat was de laatste keer dat je als bestuurder van een directe collega of medewerker van de werkvloer open feedback kreeg? En wanneer kreeg je een persoonlijke vraag die je verraste? Begon je jezelf te verklaren, toe te lichten waarom... of stelde je de gever onderzoekende vragen en werd je verrast door de reflectie die jou dit opleverde? Of die echt eerlijke reflectie die je steeds minder spontaan krijgt, omdat je nu een positie hebt die een drempel opwerpt voor mensen om echt eerlijk te zijn.
Diepgaand reflecteren op de eigen persoonlijkheid en het gedrag wat je van daaruit laat zien in de rol als leider. Dat is de meerwaarde die de deelnemers middels intervisie ervaren en daar kan een seminar van de volgende goeroe moeilijk tegen op. Inzichten die worden opgedaan in intervisie worden in dezelfde bijeenkomst omgezet naar de motivatie om deze in de praktijk om te gaan zetten in ander gedrag. Met een heldere scope en persoonlijke power verlaten mensen een intervisiebijeenkomst en de zekerheid dat als er in de uitwerking nog vragen spelen ze kunnen klankborden met deelnemers uit de groep of met de intervisor.
Het werkt dus blijkbaar anders door uitgedaagd worden door professionals met een gelijkwaardige verantwoordelijkheid. Mensen waarmee je niet samenwerkt in je eigen werkveld. Esther vervolgt: intervisie biedt bovendien het voordeel om eigen casuïstiek in te brengen binnen een gemêleerde groep. Casuïstiek kan individuele vraagstukken betreffen, maar er wordt ook gewerkt aan gezamenlijke thema’s zoals ‘hoe kunnen we vanuit onze rol bijdragen aan de benodigde transformatie in de zorg of wonen?’ of ‘hoe kunnen we vanuit onze rol de samenwerking met externe partijen bevorderen’ . De open vragen die ze elkaar stellen verrassen, schuren en triggeren, zetten gedachten en gevoel in beweging en geven richting aan wat je als bestuurder echt wil. “Eigenlijk gun ik iedere bestuurder de kunst van het reflecteren en waardevolle sparringpartners toe als ik de mooie opbrengst van reflectie en intervisie zie”.
Meer informatie: Esther Vos, 06-14392019 of esther.vos@thaeles.nl